Większość spośród 40 obrazów pokazanych przez Annę Kunkę-Kawełczyk na wystawie w Nowej Gdyni to pejzaże – malowane z natury w plenerze i tworzone z wyobraźni, impresjonistyczne i ekspresyjne, olejne i akrylowe. Pejzaże nadpiliczne, mazurskie, górskie krajobrazy ze słonecznej Hiszpanii, ale i architektoniczne pejzaże miejskie. Czasami są melancholijne w nastroju, czasami niepokoją zawartą w nich symboliką albo onirycznym klimatem. Niekiedy pogodne jak ilustracje z książek, momentami dowcipne. W tych pejzażach pojawiają się odpoczywający w plenerze ludzie, androgeniczne postaci młodych dziewcząt, dzikie albo towarzyszące ludziom w kąpieli psy. Seria „Pikników” jest wariacją na temat „Śniadania na trawie”, ale może też kojarzyć się z malarstwem realistycznym II połowy XIX wieku. Można by powiedzieć: do wyboru, do koloru – choć w kolorystyce tych obrazów dominują brązy, błękity i cała gama zieleni, aż po jaskrawe odcienie zbliżone do żółtego. Bardzo ważne wydaje się światło, będące  przedmiotem uważnej obserwacji i podstawą poszukiwania odpowiedniej formy, niepowtarzalnego, silnego wyrazu.

Wystawa w Nowej Gdyni to prezentacja kluczowego dla mnie motywu pejzażu. W nim właśnie odnajduję pierwszy, silny impuls do powstania utworu malarskiego. Moje urzeczenie naturą jest jednak dalekie od bezkrytycznego uwielbienia rzeczywistości. Chce zaakcentować to co wymyka się pospiesznemu, powierzchownemu spojrzeniu – powiedziała artystka, poproszona o komentarz do pokazanych prac. I dodała swój ulubiony cytat z Bogumiła Hrabala: „Solidna książka zawsze wskazuje poza siebie i w innym kierunku”. Mam nadzieję, że kiedyś  uda mi się namalować obraz, który będzie miał taką moc.

Najnowsze prace to nowy etap w twórczości artystki, łączący figuratywność z symboliką. Dwugłowy wąż, ryby z odciętymi głowami, odrealniona przyroda i niejasne gesty przedstawionych postaci – te obrazy zapraszają do dialogu i interpretacji. Intrygują przeciwsłonecznymi okularami na włosach Rajskiej (po wężu) Ewy.

Wystawa czynna do 7 października

Anna Kunka-Kawełczyk urodziła się w 1980 roku w Ciechanowie. W latach 2000-2005 studiowała na Wydziale Grafiki i Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi, uzyskała dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Malarstwa prowadzonej przez profesora Ryszarda Hungera oraz w Pracowni Technik Drzeworytniczych  profesora Andrzeja Bartczaka. W latach 2008-2011  realizowała  projekty scenograficzne i kostiumowe w Teatrze Nowym, Teatrze Studyjnym oraz Teatrze Szwalnia w Łodzi. Współrealizatorka kilku interdyscyplinarnych warsztatów scenograficzno-teatralnych dla młodzieży. Od 2012 roku uczy rysunku i malarstwa w Liceum Plastycznym im. St. Wyspiańskiego w Tomaszowie Mazowieckim.

Wystawy indywidualne:

 2018 – Wystawa malarstwa, Ośrodek Działań Artystycznych w Piotrkowie Trybunalskim.
2017 – IX Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego w Lubaczowie.
2017 – „Topnienie zieleni” – wystawa malarstwa, Galeria Miejska w Bisztynku.
2016 – „Pejzaż niedokonany” – wystawa malarstwa, Galeria Nowa, Łódzki Dom Kultury.
2008 – „Pamięć szkicowników”. Wystawa prac malarskich. Galeria Rynku Sztuki w Łodzi.

 Wybrane wystawy zbiorowe:

 2019 – wystawa pokonkursowa  Ogólnopolskiego Konkursu Malarskiego BIELSKA JESIEŃ – galeria BWA Bielsko-Biała.
2018 – wystawa pokonkursowa II Ogólnopolskiego Biennale Malarstwa, Pejzaż Architektoniczny, Galeria Miejska w Bisztynku,  III nagroda.
2017 – wystawa pokonkursowa IX Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego w Lubaczowie.
2016 – Acuerdo en Desacuerdo.  Międzynarodowa wystawa malarstwa, rysunku i grafiki, Centro de Estudios Brasilienos. San Jose. Kostaryka.
2012 – „Ryszard Hunger + młodzi artyści z jego pracowni”, Ośrodek Działań Artystycznych w  Piotrkowie Tryb.